In mijn onderzoeksproject doe ik dan ook onderzoek naar sociale cognitie en risicogedrag bij jonge mensen met dementie. Een belangrijk deel van mijn project bestaat uit het ontwikkelen van nieuwe testen voor sociale cognitie, met name voor empathie. Hiermee hopen we de gedragsveranderingen die zich bij diverse vormen van dementie op jonge leeftijd voorkomen, beter te vast te kunnen stellen. Dit is belangrijk, omdat de gedragsveranderingen vaak verkeerd gediagnosticeerd worden, bijvoorbeeld als psychiatrische symptomen, wat tot een vertraging van de diagnose leidt. Daarnaast willen we onderzoeken of stoornissen in sociale cognitie verband houden met risicogedrag, bijvoorbeeld in het verkeer. Hiermee hopen we bij te dragen aan het antwoord op de vraag of mensen met dementie op jonge leeftijd nog veilig kunnen autorijden of niet. 

Veranderingen in gedrag fascineren mij. Met veel enthousiasme doe ik dan ook onderzoek naar het goed kunnen vaststellen van deze gedragsveranderingen door het ontwikkelen van nieuwe testen voor sociale cognitie, en het onderzoeken van het verband van deze testen met risicogedrag.

Mijn collega Marie-Christine stelde mij deze vraag: ‘Wat heb jij geleerd dat je elke dag meeneemt in je werk’? 

Rome is niet in één dag gebouwd. Het doen van onderzoek vereist geduld. Soms is dit lastig, omdat je graag wat bij wilt dragen en de zorg voor jonge mensen met dementie wilt verbeteren, wat eigenlijk niet snel genoeg kan gaan. Maar ook met alle kleine stapjes die je dagelijks zet draag je telkens een stukje bij aan de ontwikkelingen en de kennis voor jonge mensen met dementie.

Ik geef een vraag door aan mijn collega Sophie van Westendorp: “Als je een hele grote pot met geld zou krijgen, waar zou je dan graag onderzoek naar doen?”